Motywacja cz. 3

Jeśli zechcę, przejdę przez każdy mur!

Temat motywacji jest niebywale ciekawy i obszerny, dlatego postanowiłam go rozbić na kilka części. Mam nadzieję, że nie macie mi tego za złe.

Jak już wspomniałam w pierwszym wpisie na ten temat (link tutaj), długo szukana przeze mnie chęć do działania, w ułamku sekundy zamieniła się w bezradne błądzenie w ciemnościach, a wszystko za sprawą chomika. Oczywiście, nie każdy przypadek jest taki sam, bo wszyscy jesteśmy oddzielnymi jednostkami, które się różnią, ale łączy Nas jedno. Brak motywacji.

Nie miałam motywacji. Byłam ospała, i to dosłownie, nie miałam nawet siły pomyśleć o tym, do jakiego celu powinnam dążyć, dlatego nie potrafiłam przez długie miesiące przejść do punktu drugiego, czyli do działania. Mój rytm dnia zaburzył się na tyle, że jedyne, na co miałam ochotę, to leżenie na kanapie i oglądanie telewizji (ale też nie zawsze!). Nie wysypiałam się, i źle się odżywiałam, dlatego straciłam całą energię witalną, o znalezieniu motywacji zatem nie było nawet mowy.

Pewnego dnia, powiedziałam sobie po prostu: Koniec. Dłużej tak nie może być. I zaczęłam się zastanawiać, nad tym, czego tak naprawdę chcę od życia, i czego wymagam od siebie. Świadomość tego, że wcześniej wcale nie chciałam się zmienić, pomogła mi ruszyć do przodu. Nazbyt często, a wiem to z własnego doświadczenia, z rozmów z ludźmi, z obserwacji ich zachowań i jej analizy, nie zdajemy sobie sprawy z tego, że nie chcemy niczego zmieniać. Wręcz przeciwnie, jesteśmy święcie przekonani o tym, że chcemy, tylko nie możemy, bo zawsze coś stoi na Naszej drodze.

Warto zrozumieć, że te przeciwności są wytworem jedynie Naszej wyobraźni, Naszą odpowiedzią na to, co nieznane. Boimy się nowego, chociaż nie lubimy starego. Pozwalamy żeby zdominował Nas strach.

Strach może jednak przerodzić się w chęć działania, jeśli tylko odpowiednio go wykorzystamy.

Wiecie, co pomogło mi odnaleźć motywację? Rytualne już zadawanie sobie dobrych pytań (znajdziecie je tutaj). Spisałam na kartce wszystkie możliwe zyski i straty, i z przerażeniem uświadomiłam sobie, że jeśli JUŻ TERAZ nie zacznę małymi krokami dążyć do wyznaczonych celów, to najpewniej obudzę się za dwadzieścia lat jako sfrustrowana kobieta w średnim wieku, która straciła szansę na ulepszenie swojego życia. I to z własnej winy! W końcu nic Nas nie powstrzymuje przed robieniem tego, o czym się marzyło będąc kilkulatkiem. Sami tworzymy niewidzialne bariery, przez które boimy się przejść. Nasze przeszkody są umowne. Często istnieją tylko w Naszych głowach.

Obawa przed podejmowaniem decyzji spowalnia, ale jak już zdążyliście zauważyć, strach ma też swoje dobre strony. Potrafi podźwignąć i zmotywować do pracy, jeśli dobrze się nim posłużymy. 

Znajdziesz mnie tutaj: