Czego chcesz od życia?

Już wiem! Zostanę królową.

Zanim spotkałam chomika, byłam zadowolona ze swojego życia, miałam plany, do których konsekwentnie dążyłam. To nie był skok na głęboką wodę, wolałam uniknąć zbędnego ryzyka, robiąc swoje jak najlepiej potrafiłam. Moje życie było monotonne, nudne dla przeciętnego obserwatora, ale poukładane. W mojej głowie każdy ruch był dopasowany do odpowiedniej szuflady. Wystarczyło otworzyć adekwatną do sytuacji żeby poczuć się spełnionym.

Od paru lat, próbuję kształtować swój charakter. Początki były trudne, ale szybko zrozumiałam, że naprawdę się zmieniam. Bliskie mi osoby twierdziły, że staję się, kimś innym, lepszym. Popełniłam wtedy błąd, który przydarza się nazbyt często ludziom, którzy przysiedli na laurach. Stanęłam w miejscu. Byłam pewna, że skoro udało mi się uzyskać satysfakcjonujące rezultaty w krótkim czasie, to nigdy nie zejdę poniżej poziomu, na którym się znalazłam. Teraz wiem, że to był zaledwie parter. Wyszłam z ocienionej piwnicy, oszołomiona słonecznym światłem, zachłysnęłam się widokiem wschodzącego słońca i deszczu, który kiedyś był jedynie nieuchwytną nazwą, którą gdzieś zasłyszałam. Myślałam, że wiedza, którą przyswoiłam, zostanie w mojej szufladzie na zawsze, i rzeczywiście tam była schowana, ale bardzo głęboko, coraz głębiej, aż wreszcie pokryła się grubą warstwą kurzu i pajęczynami.

Pamiętajcie żeby nigdy nie stawać w miejscu. Idźcie! Nie bójcie się błądzić. Błądzenie nie jest powodem do wstydu, wstydem jest, nie robienie nic żeby się odnaleźć!

Gdybym ustrzegła się tej pomyłki, nie pozwoliłabym żeby ktoś wywrócił moje życie do góry nogami. Wszystko to, w co wierzyłam, nagle stało się błahe i niewartościowe. Zaczęłam układać nowy plan, ale za każdym razem łapałam się na tym, że to był plan chomika. Stałam się marionetką, która coraz częściej zadawała sobie pytanie: Czego chcesz od życia?

Wtedy tego nie wiedziałam. Latałam jak ćma, która naiwnie kieruje się w stronę światła, często przypłacając to życiem. Dopiero, kiedy zaczęłam przeglądać szuflady, natrafiłam na jedną szczególną, która otworzyła moje oczy.

Zaczęłam zadawać sobie dobre pytania, dlatego uzyskiwałam dobre odpowiedzi. Zaczęłam zastanawiać się nad tym, czego to ja chce od życia, a nie moja rodzina, znajomi, sąsiedzi czy społeczeństwo.

Zaczęłam każdego wieczora zadawać sobie ten sam zestaw pytań.

Czego tak naprawdę chcesz od życia? Czego oczekujesz od życia? Co zyskasz? Co stracisz, jeśli niczego nie zmienisz?

Bycie szczerym ze sobą samym nie jest wcale takie proste. Ale jeśli nie nauczymy się tego, prawdopodobnie nic się nigdy nie zmieni, bowiem: Rzeczy się nie zmieniają. Zmieniamy się my, jak twierdził Thoreau, i wiecie, co, miał słuszność.

Mam dla Was ćwiczenie! Spróbujcie już dzisiaj zadać sobie dobre pytania. Możecie je nawet zapisać w notesie, czy w czeluściach telefonu. Spiszcie też swoje odpowiedzi, i działajcie! Nie pozwólcie żeby Wasze oczekiwania w stosunku do życia w końcu wyblakły i znikły.

Znajdziesz mnie tutaj: