Podsumowanie miesiąca - STYCZEŃ

Styczeń jest dla mnie podwójnie ważnym miesiącem z osobistych powodów, dlatego postanowiłam go rozebrać na czynniki pierwsze. Co prawda, obiecałam sobie już w zeszłym roku, że na blogu zaczną pojawiać się zwięzłe podsumowania, ale zabrakło mi na to pomysłu i chyba też zapału, a potem uznałam, że wprowadzę tę ideę dopiero z nadejściem nowego roku.

Styczeń to dla mnie czas refleksji, przemyśleń, nowych planów, śniegu, zmarzniętych nosów, zielonej herbaty i piłki ręcznej, okay, i jeszcze Australian Open. Chyba za handball kocham go jednak najbardziej! Za emocje, łzy radości, wzruszeń i rodzinne kibicowanie.

↳ Styczeń zaczął się dla mnie dobrze. Po wielu tygodniach ładowania baterii i walki ze znużeniem i zmęczeniem, wróciłam na poważnie do pisania. Wyraźniej, niż kiedykolwiek wcześniej, widzę swój cel, wyłonił się z mglistych wyobrażeń, stając się niemalże namacalny.

↳ Stałam się silniejsza, pewniejsza siebie i zawzięta. Moja systematyczność owocuje, a To Do List motywuje każdego poranka do działania.

↳  Z początkiem miesiąca wyznaczyłam sobie kilka małych celów, ale (przyznaję się do tego) części z nich nie udało mi się zrealizować. Nie dlatego, że brakowało mi zapału, chęci, motywacji czy determinacji. Postanowiłam całkowicie oddać się mojemu priorytetowi, który zresztą, pochłania mnie bez reszty.

  

W styczniu pojawiło się 6 wpisów, nie licząc dzisiejszego:

⇛ Nowy rok, noworoczne przemyślenia. Wejście w nowy rok okazało się świetnym pretekstem do zastanowienia się nad tym, jakie postępy poczyniliśmy w 2016, jakie cele sobie wyznaczyliśmy, jakie chwile wspominamy z uśmiechem na ustach, do czego chcielibyśmy powrócić, a jakich sytuacji wolimy unikać w przyszłości.

⇛ Chyba całkiem udany debiut miał nowy cykl Ćwicz z Angelicą, który powstał głównie po to żeby zmusić Nas do przemyśleń, refleksji, inicjując zmiany w Naszych głowach i życiach.

⇛ Potem przyszedł czas na kolejną odsłonę Kopalni wiedzy, a do mnie dotarło jak wiele minęło Naszych wspólnych miesięcy, i jak wiele wiedzy wspólnie przyswoiliśmy.

⇛ Serialowe hity/kity 2016, to przegląd serialowych nowości z zeszłego roku. Miniony rok obfitował w różnorakie produkcje, nie obyło się bez wielkich nadziei i rozczarowań.

⇛ Minęła połowa stycznia, a ja zaczęłam się zastanawiać nad trwałością zmian. Z wejściem w rok 2017 pojawiało się wiele celów, planów, nowych marzeń, a mijające tygodnie, cóż, zweryfikowały je boleśnie. Jednym, wciąż udaje się trwać w postanowieniach, drugim niestety już nie. Co Nas różni? Na to pytanie postanowiłam odpowiedzieć we wpisie Trwałe zmiany? Czy to możliwe?

⇛ Jeszcze w tym tygodniu zdecydowałam się na drugą odsłonę Ćwicz z Angelicą. Tym razem jednak ćwiczenia polegające w ogromnej mierze na odpowiadaniu na pytania, dotyczyły samych pytań. Takie double z mojej strony.

⇛ Dobrnęliśmy do końca, do ostatniego, dzisiejszego podsumowującego wpisu. Miesiąc jeszcze trwa, ale ja chcę się nim nacieszyć, w szczególności samą jego końcówką, dlatego pojawię się tutaj na powrót z nadejściem lutego.

Jako, że styczeń był czasem wspomnianych przeze mnie Mistrzostw Świata w piłce ręcznej, nie mogło paść na inną złotą myśl niż Naszego złotego trenera Bogdana Wenty.

Porażki podcinają skrzydła, porażki Nas smucą, porażki Nas zniechęcają, ale żadna porażka, żadne potknięcie nie może Nas złamać, nie może powstrzymać Nas od dalszej pracy, od realizacji celu. Praca - systematyczna, pokorna i cierpliwa pewnego dnia wyda cudowne owoce.

 

Miałam napisać o całkiem innej postaci, ale jako zagorzała fanka handballa, zdecydowałam się na pozostanie w tej cudownej sportowej konwencji. W tym miesiącu brawa należą się Naszym szczypiornistom, którzy zaczęli swój pierwszy wielki turniej wspaniałym meczem z Norwegami. Dostarczyli Nam, kibicom wielu wzruszeń, powodów do radości i dumy. Potem kolejne spotkania w fazie grupowej nie potoczyły się już po Naszej myśli, ale żadna odniesiona porażka nie może być pretekstem do pozostania w dołku, trzeba się z niego wygramolić, trzeba otrzepać się z kurzu, należy osuszyć łzy i dalej walczyć o swoje marzenia. Tę wiarę, tę nadzieję udało mi się zobaczyć w oczach tych młodych chłopaków. Dlatego też postanowiłam, podzielić się z Wami jeszcze jednym cytatem, czego w planach nie było. Niech to, o czym piszę, nie będzie tylko najzwyklejszym wychwalaniem kogoś pod niebiosa, niech będzie podparte mądrymi słowami, które mam nadzieję, weźmiecie sobie do serc.
 

W tym miesiącu postanowiłam wspomnieć o tym, co zadziało się na moim blogu, postanowiłam wspomnieć o Was. To Wy, moi drodzy czytelnicy i blogowi przyjaciele sprawiliście mi w styczniu największą niespodziankę, zaglądając tutaj, czytając, komentując. Od Waszego wsparcia i miłych słów niejednokrotnie moje serce rosło. Dziękuję Wam wszystkim za to, że jesteście! ❤

Przyznaję się (ze wstydem), w styczniu nie przeczytałam żadnej książki, chociaż moja lista zaległości pęka w szwach. Zabrakło mi na to doby, zabrakło mi dni, mój priorytet wyciska ze mnie wszystkie soki witalne. Jako, że robię rachunek sumienia, dlatego wspomnę i o filmach, moi mili, obejrzałam ich aż 5 (aż zinterpretujcie lekko ironicznie).

• Alicja po drugiej stronie lustra (Alice Through the Looking Glass) została ubogacona kilkoma cudownymi cytatami, przeszłości nie da się zmienić, ale można wyciągać z niej wnioski, to najbardziej utkwiło mi w głowie, choćby dla kilku aforyzmów warto przenieść się na moment w magiczny świat, czując się znowu jak dziecko. Film miał momentami bawić, a chwilami wzruszać, miał przyciągać pięknymi obrazkami, według mnie ta sztuka się udała.
• Litewski przekręt (Redirected), czyli jak kończą się zatargi z mafią, jak się okazuje nie zawsze przewidywalnie i schematycznie. Już dawno nie bawiłam się tak dobrze, podczas sensu filmu. Przyznaję się jednak, lubię brytyjskie poczucie humoru, lubię brytyjskie kino, więc...
• Wyznania nastolatki (The Diary of a Teenage Girl) utrzymane w komiksowej konwencji, ciekawiły mnie i momentami odrzucały. Wielka miłość nie zawsze jest wielką miłością, a obiekt westchnień nie zawsze okazuje się księciem ze snów. Bolesne momentami dorastanie, dojrzewanie, rozterki sercowe i przeobrażanie się z larwy w motyla, a to wszystko zręcznie umiejscowione w latach 70.
• Poprzednie życie (Backtrack) chyba niczym mnie nie zaskoczyło, choć film oglądało się przyjemnie.

W ostatnich tygodniach skupiłam się na nocnym nadrabianiu seriali. Obecnie jestem w trakcie 5, a niebawem zapewne dorzucę coś do kolekcji.

Przejdę jednak do moich styczniowych Top topów żeby Was dłużej nie zanudzać.

☑ BLACK MIRROR, brytyjski serial z 2011 roku, który w sposób momentami przerysowany ukazuje Nam współczesność i współczesnego człowieka. W każdym z trzech odcinków (jednego sezonu) przyjdzie Nam się zmierzyć z innym problemem osadzonym w różnych czasach. Rzeczywistość się zmienia, ale jak się okazuje rozterki pozostają takie same. Jak zgubne może być zatracenie się w wirtualnej rzeczywistości, jaki wpływ na teraźniejszość ma ciągłe wracanie do przeszłości, co człowiek jest w stanie zrobić dla większego dobra i czy każdy z Nas ma swoją cenę? Pytania na te odpowiedzi niekiedy okazują się bolesne.

☑ ZUPEŁNIE INNY WEEKEND (WEEKEND).
Russell w piątkowy wieczór udaje się do klubu gejowskiego, gdzie spostrzega Glena, chwile zapomnienia zamieniają się w głębszą relację, której żaden z nich się nie spodziewał. Filmowy obraz mógłby być jedynie ckliwą historią, romansidłem, przegadaną historią, bo fabuła składa się głównie z ożywczych dialogów prowadzonych między bohaterami, sympatycznym obrazkiem jakich wiele, ale taki nie jest. Poznając główne postaci, razem z nimi przeżywałam ich rozterki i dylematy, zastanawiałam się nad losem współczesnego człowieka, nad byciem sobą, nad oddawaniem się swoim pasjom, nad tym jak zdefiniować swoją tożsamość, kim naprawdę jestem, a jaki obraz siebie kreuję, kim mogę się stać, co jest najważniejsze w moim życiu, i jaką ścieżkę wybrać, stojąc na rozdrożu? Jak zwykle uderzyła mnie typowa brytyjska prostota, bez fajerwerków i efektownych ujęć, nieprzerysowane postaci, świetna gra aktorska i przemyślana fabuła. Film mnie wzruszył, poruszył i zmusił do refleksji, zapadł głęboko w pamięci, długo nie dając o sobie zapomnieć.

☑ JOHN GRANT, czyli moje najnowsze muzyczne odkrycie. Marz przez długie tygodnie rozbrzmiewał w mojej głowie, i chyba nadal w niej pobrzękuje. Słodko gorzka piosenka o uczuciu, która była zwieńczeniem niesamowitego Weekendu, wciąż znajduje się na mojej playliście.

Od lutego mam zamiar nadrobić filmowe i książkowe zaległości, pragnę rozwijać swoją duchowość i wnętrze, i najwyższy czas przejść się na jakiś mecz. A poza tym... Praca, praca, praca, i jeszcze cięższa praca. Słowo się rzekło, dlatego nie mam wyjścia, muszę go dotrzymać!

PS Do lutego!

Znajdziesz mnie tutaj: